Voetstappen in de lege straten

PAF! Met een klap vloog de kleine vogel tegen het raam, Sinder sloeg met zijn hand tegen zijn voorhoofd. Het vogeltje vladderde verward rond en dwarrelde naar Sinder toe die de kleine vogel opving. Hij kroelde het vogeltje over zijn koppie 'Je leert het ook nooit he?' zei hij zacht. Het vogeltje tjilpte en ging op zijn schouder zitten. Sinder rolde met zijn ogen en toverde een paar korreld graan tevoorschijn die het vogeltje gretig opat 'Je weet in de vreemste situaties te komen, ontkomt van valken maar ramen begrijp je maar niet' het vogeltje tjilpte. Sinder liep veder, een tweede stel voedstappen voegde zich bij het zijne. Hij draaide zich om en speurde de lege straat af naar het mens of wezen wat dacht te horen.

Een meisje liep met lichte passen door de straat. Het leek net alsof ze danste. Het zwart kort kleedje dat ze aanhad , bewoog mee met haar lichaam. Ze zong zacht een liedje, terwijl ze van de stoep afsprong en zachtjes op de straat neerkwam.

To un-explain the unforgivable,
Drain all the blood and give the kids a show.
By streetlight this dark night,
A séance down below.
There're things that I have done,
You never should ever know!

And without you is how I disappear,
And live my life alone forever now.
And without you is how I disappear,
And live my life alone forever now.

Who walks among the famous living dead,
Drowns all the boys and girls inside your bed.
And if you could talk to me,
Tell me if it's so,
That all the good girls go to heaven.
Well, heaven knows

Plots merkte ze een jongen op die een klein vogeltje op zijn schouder had zitten.
Ze hoorde wat hij tegen het kleine beestje zei en moest even lachen. Toen ze merkte dat haar voetstapen iets luider klonken dan normaal en de jongen zich omdraaide , dook ze snel achter een struik. "Sh*t." dacht ze terwijl ze langzaam boven de struik uit kwam met haar ogen om te zien of de jongen haar had opgemerkt of niet. Nayuki hield er niet van om opgemerkt te worden als ze aan het zingen was. Haar ogen vernauwde ze tot spleetjes , en nieuwsgierig hield ze de jongen in de gaten.

Een struikje bewoog, Sinder trok een wenkbrouw op en haalde zijn schuders op. Ice -het vogeltje- bleef in de lucht hangen en plofte met een piepje op Sinders schouder neer. Sinder grinnikte, hij liep gewoon veder ookal wist hij dat iemand naar hem keek.Ice tjilpte om hem te waarschuwen voor dat wat hem volgde of naar hem keek 'Weet ik' zei hij zacht en hij kroelde het vogetje over zijn koppie. Ice zette zijn veertjes op zodat hij groter leek, Sinder lachte het vogeltje leek nu meer op een pluisbol. Ice tjilpte beledigd, Sinde gaf hem een paar korrels graan, onmiddelijk vergaf Ice het hem en at hij gretig de korrels op.

Nayuki nam opgelucht adem toen de jongen verder liep. Ze kwam stilletjes vanachter het struikje vandaan. Weer liep ze met lichte stappen op straat. Het vogeltje dat op de jongen zijn schouder zat , leek nu plots op een pluisbol, en Nayuki glimlachte. Ze mistte haar ratje , die een maand eerder terug was gestorven. Nayuki versnelde haar pas wat zodat ze nog maar op een drietal meter van de jongen liep. Haar lange zwarte haar hing losjes om haar schouders. Haar grijze ogen namen de jongen in zich op. Ze sprong terug op de stoep , en liep nu net naast de jongen, maar ze deed alsof ze hem niet had opgemerkt.
Een ander liedje kwam in haar op , maar ze zong het niet.

Zijn belager volgde hem blijkbaar weer want zijn scherpe oren vingen weer het geluid op van een tweede stel lichte voedstappen. Het was een meisje met lang zwart haar, ze kwam naast hem lopen maar negeerde hem 'hoi' zei hij droogjes alsof het meisje teveergeefs onzichtbaar probeerde te zijn. Een klein grimasje speelde om zijn ene mondhoek maar hij zei veder niets.

Een grote witte uil vloog over de hoofden van de twee mensen met een kettinkje in zijn bek, niet lang daarna rende er een vrouw achter de uil aan 'kom hiet mispunt!' riep ze naar de uil. De uil vloog verder en ging uitijndelijk op een muurtje zitten. Saphira keek om hoog naar de uil 'kom hier of ik zorg ervoor dat je straks helemaal geen kettinkjes vast kunt pakken!' de uil keek verschrikt naar Saphira en liet heet kettinkje vallen, Saphira ving hem op en keek naar de uil 'kom hier' Zei ze en de uil kwam op haar schouder zitten. Daarna keek ze naar de twee mensen 'hallo' zei ze droog, de uil keek naar het kleine vogeltje en kraaide lieflijk...

Een droge "hoi" bereikte Nayuki's oren. "Hi." reageerde ze met een glimlach terwijl ze dichter bij de jongen ging lopen. Een lok haar viel voor haar ogen en met een simpele beweging van haar hand, gooide ze de lok weer naar achter. "Nayuki." stelde ze zichzelf voor. Plots kwam er een grote witte uil over hun twee vliegen en Nayuki keek naar boven. In zijn bek had hij een glinsterend dingetje, een ketting zo te zien. Plots hoorde ze een stem achter zich en ze draaide haar hoofd naar achter. Een vrouw met lang blond haar liep schreeuwend achter de uil aan. Nayuki richtte haar aandacht weer op de uil die intussen op een muurtje was gaan zitten , en de vrouw zei wat tegen het witte beest. Het kettingkje viel vrijwel meteen uit zijn bek. "Hi." zei ze voor een tweede keer.

Ice vloog bijna twee meter de lucht in van schrik, Sinder ving de kleine vogel op. Het beestje piepte boos, Sinder kriebelde Ice op zijn koppie, het vogeltje pruttede wat en ging weer op zijn schouder zitten. Toen hoorde hij nog een stel voetstappen, deze gingen sneller, rennend. Hij keek om en zg een jonge vrouw aankomen. Hij sprong opzij voordat de vrouw hem omerliep. Hij keek naar het schouwspel tussen dde vrouw en de sneeuwwitte uil. hij trok zijn ene wenkbrouw op 'Ook hallo' zei hij droog. Ice tjilpte terug naar de uil en zette zijn veertjes op om zich uit te sloven en groter te lijken.

De uil zette haar veertjes ook uit en kraaide blij, ze draaide haar kop even om naar Saphira en draaide toen weer terug naar het vogeltje, Vergil boog naar voren en pruttelde lief naar het kleine vogeltje. 'Hallo' zei Saphira even en keek toen naar het meisje wat vlakbij hem stond verliefd dacht ze even en dacht kort aan Dytan...

"Nee hoor." reageerde Nayuki ,onwetend dat ze gedachten las , op de gedachte van het meisje voor haar, die dacht dat ze verliefd op hem was. Nayuki las verder de gedachten van Saphira en las dat ze ook een Dytan in voorkwam. Wie was die Dytan? Plots kwam ze er achter dat ze had gereageerd op haar gedache. "Sh*t" dacht Nayuki plots , en ze sloeg zichzelf tegen haar voorhoofd in gedachte. "Nu weten ze meteen dat ik niet normaal bent." gromde ze in gedachte. Ze zette een stap verderweg van de jongen vandaag. Met haar handen nam ze haar haren samen , en liet het over een schouder vallen. Misschien merkte ze het niet dat ze een mytisch wezen was.

'Geen zorgen, je bent niet de enige' zei Sinder droog, Ice kromp ineen en zette grote ogen op tegenover de uil. Jaloers keek hij op naar de grote uil. Sinder merkte dit en gaf Ice wat graan, Ice keek uitdagend naar de uil en at expres heel langzaam zijn gaantjes op. Toen Ice zijn graantjes eindelijk op had veegde hij zijn hand af aan zijn broek. Sinder keek even naar de vrouw met het lange zwarte haar voor zijn blik doorgleed naar de andere vrouw mmet de uil 'Ik heet trouwens Sinder' zei hij droogjes.

De uil keek naar het vogeltje die zijn graantjes opat, Vergil haad eigenlijk ook wel honger dus kraaide ze naar Saphira en spahira wierp haar een muis toe, Vergil at hem op en kraaide lief naar het vogeltje. Vergil sloeg één van haar enorme vleugels uit en begon hem schoon te maken. 'mooie naam' zei saphira 'mijn naam is Ssphira' zei saphira terwijl ze de uil even op de muur zette.

Ice wist niets meer toen de uil uitgebrijd zijn veugel begon schoon te maken.Ice vladderde en ging op de andere schouder van Sinder zitten waar hij ziijn witte veertjes begon te verzorgen. Sinder rolde met zijn ogen en zette een stap opzij op wat afstand van de zwartharige vrouw te nemen 'Aangnaam' zei hij tegen Saphira 'Mooie uil' Ice piepte beledigd en beet in Sinders oor. Sinder beet op zijn lip en pakte Ice vast, deze tjilpte geschrokken en liet Sinder's oor los. Sinder zette Ice op zijn adere schouder en wreef langs zijn oor. Hij snoof en gimlachte toen droogjes.

Saphira gniffelde en liep vooruit 'ga je mee of blijf je daar bij dat meisje?' de uil zat op het muurtje 'Vergil, komen, nu' zei saphira kortaf. Vergil wou niet maar ging toch mee, het dier kraaide even naar ice om gedag te zeggen en vloog toen naar Saphira en ging op haar schouder zitten, even keek ze nog om maar al goouw draaide ze terug.

Ice zakte een beetje in elkaar en liet zijn kopje bija helemaal tussen zijn veren verdwijnen. Hij gaapte en pruttelde niet helemaal tevrede voor hij in slaap viel. Sinder glimlachte en aaide hem zachtjes over zijn kop toen hij Saphira iets hoorde roepen 'Later' zei hij tegen de zwartharige vrouw. Hij ging naast Saphira lopen -niet al te dichtbij- 'doe niet of ze mijn toekomstige vriendin is, ik ken haar nouweijks' zei hij droog. Ice knipperde met zijn oogjes toen zijn baasje in beweging kwam. Hij tjilpte verstoort en vladderde met zijn vleugels zodat hij opsteeg. Als een kolibri dartelde Ice achter Sinder aan.

Vergil hoorde het gefladder van het kleine vogeltje ice en keek verrast op, Vergil sprong van de schouder van Saphira en vloog naar het kleine vogeltje toe ze kraaide even en vloog oen hoog de lucht in, ze wou spelen. Saphira glimlachte naar de uil daarna keek ze naar Sinder 'nog bijzondere dingen gedaan?' vroeg ze droog en liep stevig door.

'Hmmmm nee' zei Sinder droog.Ice bleef in de lucht hangen en keek boos naar de uil. Hij had een plan... Sne schoot Ice wendbaar over en onder de balken van een ingestort huis door. Hij maakte salto's en loopings -niet dat ik er verschil in zie- Sinder rolde met zijn ogen"Uitsover" dacht hij. Ice schoot reht op een huis af 'Dit gaat nooit goed' mompelde hij en met dat hij het zei gebeurde het: PAF! Ice vloog tegen een raam aan en gleed met een piepend geluid naar beneden. Sinder sloeg zichzelf tegen zijn voorhoofd en zuchtte. Verward fladderde Ice terug naar Sinder en maakte een nodlanding op zijn schouder. Sinder pakte het vogeltje voorzichtig op en kroelde troostend hem over zijn koppie.

Vergil schrok ervan en vloog naar het kleine vogeltje toe, ze kraaide troostend en keek met een scheef koppie naar ice. Saphira ha niet op het vogeltje gelet maar de bonk hoor de ze wel. wat is er met je vogeltje?!' vroeg ze en liep nogsteds door.

'Hij heet Ice' Ice pruttelde en knipperde met zijn oogjes 'Hij is oké, hij begrijpt ramen alleen niet' Ice piepte beledigd voor hij zich achterover liet vallen met zijn pootjes omhoog. Sinder trok zijn ene wenkbrouw op. Ice opende één oogje, Sinder zuchtte een haalde wat graan tevoorschijn. Ice kwam overijnd en pikte de korreltje op, snel schudde hij zijn koppie en fladdere weer naar Sinder's schouder 'Zie je?' Ice tjipte kort.

'hmmhm' lachte Saphira binnesmonds en keek naar Ice die deed alsof hij dood was 'mijn uil heet Vergil, maar dat had je vast al geberkt' zie Saphira met een grijns en keek naar Vergil.
Vergil die bij Ice had gezeten, fijn dat Vergil zo verzorgend is dacht ze even en keek toen weer naar Sinder.

Sindergrijnsde en kroelde Ice over zijn koppie, die pruttelde tevrede. Sinder stak zijn handen in zijn zakken en haalde wat lokken haar uit zijn gezicht met een simpele hoofdbeweging. Het vreemde was dat als hij dit in de stad deed sommige meisjes heel raar begonnen te doen... Het had geen nut: De lokken gingen gewoon weer voor zijn ene oog hangen, het maakte hem ook helemaal niet uit.

Saphira lachte hartelijk om de meisjes die zowat van hun stokkie gingen. Saphira keek Sinder aan 'haha hoe krijg je het voor elkaar?!' lachte ze en keek nar Sinder 'al die meisjes zijn smoor!'grinnikte Saphira hartelijk, Vergil keek met een schuin koppie naar een meisje die daar met een rood hoofd naar Sinder keek "ha leuk" dacht Saphira en liep half lachend door.

Sinder grijnsde 'Mensen, vooral de vrouwtjes... Heeel vreemd' hij lachte. Ice zat een beetje te doezelen op Sinder's schouder, hj maakte zachte pruttelgeluidjes. Sinder haalde een van zijn handen uit zijn zak en ging met zijn hand door zijn haar dat meteen weer terug schoot. Zijn haar was niet zo gewillig het was maar goed dat Sinder het zo wel oké vond zitten.

'er bestaat ook zoiets aks gel hoor' lachte Saphira en keek door een van de ramen van de lege huizen, ze waren stoffig en oud. Zachtjes begon het te waaien en niet snel daarna begon het te regenen, het haar van Saphira zat voor haar ogen dus gooide ok zei haar lange haar naar achteren. Saphira keek naar de grond en daarna naar Vergil die speels rondvloog tussen de huizen...

Ice shudde zijn veertjes uit, De regen kon Sinder niets schelen, hij was tenslotte geen mens. Er rende iemand voorbij met een krant boven zijn hoofd. Even later verdween deze in een steegje 'Die verklaart ons voor gek' zei Sinder. Hij grijnsde, er ontstonden al plassen op het hobbelige wegdek. Het geronk van een klein autotje klonk, achter het stuur zat een man van een jaar of zestig. Hij was erg lang en zat met gebogen rug in het veel te kleine autotje. Het karretje reed hard voorbij door een plas. Een golf water sloeg over Sinder en Saphira. Sinder keek de man droog na 'Nu maakt het al helemaal niet meer uit' zei hij.