De botengarage

Een blik viel op de grod, het geluid galmde door de garage. Er klonk een afkeurend gesis. Een vrouw, niet erg groot van postuur en met een jong uiterlijk, sprong van een balk af en keek naar de zwarte cobra die op de plek zat waar het blik eerst stond. De vrouw siste naar de slang en verdween weer in de schaduwen terwijl de cobra langs een stong naar beneden kroop. Het dier ging achter de vrouw aan.
De garage was groot genoeg en er waren veel planken met oude verfblikken en andere materialen. Er stond ook een oude boot, perfect als troon... Het begon avond te worden toen ze de beslissing had genomen en ieder hoekje had bekeken.
Murray rekte zich uit en boog lenig acherover tot ze haar hielen aan kon raken waarna ze weer overeind kwam. Ze zette haar zonnebril af en deed hem in haar zak. De grote, gifgroene ogenmet slangenpupillen werden zichtbaar. Ze lkte met haar vaag gespleten tong over haar lippen. Zachtjes site ze. De cobra kwam weer tevoorschijn. Murray's lichaam leek uit elkaar te rekken, haar huid werd weggevroten door donkerode en zwarte schubben terwijl haar tong en lichaam langer werd en aar armen en benen wegsmolten. Dit alles geeurde binnen een paar seconden. De grote roog zwarte cobra hief haar kop. De garage was groot genoeg voor misschin wel vijftig reuzachtige wezens.
Toxic -de zwarte cobra- keek op naar haar bazin siste zachtjes en verdween tussen een paar oude verfblikken voor haar nachtelijk maal. Als Murayin in haar normale vorm was had Toxic even een pauze. Het was nacht, eindelijk. Mura hief haar kop en kwam de botengarage uit, geen mens meer te horen of te zien.Een brul klonk, te vergelijken met die van godzilla; Snerpend en angstaanjagend.

Een peletrand geluid werd om het hoofd van Luka geslingerd, ze sprong op en luisterde goed naar waar de laatste echo vandaan kwam. Zo snel als de wind rende Luka door de huizenblokken, langs het meer, op weg naar de oude boten garage. Toen Luka bij de garage aan was gekomen stopte ze waarna ze voorzichtig om het hoekje van de botengarage keek, daar zag ze een grote basilisk. Snel schoot Luka terug achter de muur langzaam verdween de vleeskleurige huid van Luka naar een bruine schub eenheid. Ook verschenen de grote vleugels achter op haar rug. Ook de andere delen transformeerde naar een draak. Luka nam een stap naar de ingang van de boten garage. 'Wat doet een basilisk als jij in mijn gebied?' vroeg Luka kil terwiijl ze een stap naar de basilisk deed.

Met een ruk draaide ze haar kop, haar scherpe gehoor bedroog haar nooit. er zat een kronkel in de rechte schaduw van de garage; er was daar iemand... Ze hief haar bovenlichaam op, toen de draak verscheen nam ze een wat neutralere houding aan. De blauwe draak stelde haar een vraag die ze ook antwoordde: "wat ik altijd doe: beetje rondhangen..." er klonk lichte interesse in haar met een sis gesierde stem.
Ondertussen joeg Toxic op ratten ver achterin de garage. Haar geruisloze gang maakte dat de dieren geen tijd hadden om weg te rennen als ze haar eemaal opmerkte: Dan was het al te laat. Haar krachtige gif deed een flinke rat even lijden voor deze zo goed als dood inzakte. De zwarte cobra slonke hem in zijn geheel op. Ze keek op toen ze een andere stem hoorde dan die van haar bazin. Het klonk duidelijk als een wezen. Toxic besloot te gan kijken en gleed langs de planken naar de ingang van de garage zodat ze vanuit de schaduwen kon zien wat er gebeurde. De geur herkende ze: De grootste vijand van haar bazin had ook een lichte vlaag van deze geur; draak. Met dat ze het rook zag ze het grote blauwe beest. Haar tong schoot naar buiten om de lucht te proeven, ze nam geen angst waar...
Muray merkte de aanwezigheid van Toxic op, ze zag, hoorde of rook haar niet maar wíst gewoon dat ze er was. De zwarte schubben van het dier maakte de cobra onzichtbaar in de schaduwen. "...Sinds wanneer is dit jou gebied?" vervolgde ze haar zin.

Luka hoorde het droge antwoord van de basilisk en gniffelde even, snel richtte Luka zich op. Na enkele seconden kwam er een zwarte slang aangekronkeld. De felle ogen van Luka richtte zich op de slang, ze hief haar bovenlip op waardoor je de vleimscherme tanden kon zien blinken in de zon. Een zachte maar zware grom kwam uit de keel van de grote draak, toen de de basilisk vroeg "sinds wanneer is dit jouw gebied?" dempte het gegrom "dit is het Rinato gebied... mijn gebied dus. Ík ben de leider van de Rinato groep." zei Luka rustig. Haar stem klonk gedempt door het vierkante postuur van het gebouwtje waar de boten lage opgeslagen. "Ben je goed? Vlucht! Ben je slecht? blijf en vertel wat je hier doet" zei Luka kil. Op dat moment klonk er een ruw geluid, het geluid van een uil. Het was Vergil, met een kleine beweging met haar staart liet Luka aan Vergil weten dat ze voorzichtig moest zijn ...

(ehmm, Toic was niet zichtbaar: ze is in de garage)

"Dan wil ik wel eens weten wie er dan nog meer bij je groep horen" Murray deed niet bazig maar zwakheid was ook niet de zien. Msschien was ze wel wat onbeschoft tegen de draak maar daar moest ze maar aan wennen: Zo was Muray nou eemaal.
Toxic hield zich stil en ongezien, de schaduwen was een perfect habitat voor de cobra. Haar zwarte huid verborg haar goed in de donkere ruimte. De slang trok zich wat terug bij het zien van de uil en hield zich stil zoals alleen slangen dat kunnen.
Haar tong schoot uit haar bek en proefde de geur van de draak "Ik heb je al verteld wat ik hier doe, stel geen onnodige vragen" Muray keek naar de gracht waar de boten ooit te water werden gelaten. Ze had zin om op jacht te gaan naar achterblijvers die zich tussen de oude boten verstopten. "Ik kan je wel vertellen wat ik ga doen; straks glijd ik hier de gracht in en zoek ik mijn slachtoffers tussen de boten"

Er verscheen een grijns op haar gezicht, Luka hield wel van zo'n sterk karakter als van deze basilisk. Ze was koppig dat wel maar daar moest ze dan maar aan wennen. "Ik ben op dit moment op zoek naar leden" zei ze met de onheilspellende grijns. Toen Luka hoorde wat deze basilisk zou gaan doen keek ze haar strak aan "Niemand is zo stom om hier te komen..." zei ze en zweeg, een korte stilte viel. "Ik weet wel een plek waar de slachtoffers zonder problemen kunnen vallen" Zei ze. Luka wendde haar blik af van de basilisk en keek naar de boom waar vergil in was gaan zitten. Vergil kraaide even toen ze de blik van Luka oppikte en wendde zich toen af door weg te vliegen...

(Sorry het was een beetje lang geleden Dx)

(ja acht maanden geleden om precies te zijn -.-)
moet je je voorstellen wat voor gedult ik heb XD)

Muray knikte begrijpend "Het zal je verbazen hoe stom mensen kunnen zijn" grinnikte ze droogjes. Het voorstel van de draak klonk aantrekkelijk. "Oké je hebt me, waar gaan we heen? Ik heb honger!" siste ze. De reuzachtige slang wierp een blik op het water dat er stilletjes bij lag. Als ze ging zwemmen was ze nog veel sneller dan als ze over land zou gaan. Over land was haar menselijke gedaante sneller. De draak had haar mensengedaante nog niet gezien. Muray hoefde geen moeite te doen de draak niet aan te kijken: Het verstenende effect van haar ogen had geen effect op mythishe wezens.* Muray richtte haar blik weer op de draak "Noem me maar Muray" zei ze na een korte stilte.


(*goed plan?)

(Sorry xD)

Luka hoorde de naam van de basilisk "Okay Muray, we kunnen naar het park gaan om daar wat snacks te vinden voor jou, ik heb niets nodig alleen de nacht..." zei ze met een grijns terwijl zer nadacht over hoe ze naar het park konden gaan. Zouden ze in deze vorm gaan of zou de mensenvorm handiger zijn? Luka keek naar de gracht. "Zullen we door de gracht gaan?" zei ze en legde haar vluegels langs haar lichaam zodat het een geheel werd. Ze dook het water in zonder ook maar een geluid te maken en kwam een meter of tien verderop weer boven. "Kom je nog?" gniffelde ze en keek om naar Muray

(Zeker ^^)