Het eiland in het meer

Een meisje gehuld in een witte jurk liep door het park, stelletjes wandelden arm in arm langs. Het meisje keek even om zich heen, het begon al te schemeren en de meeste mensen moesten voor de avondklok binnen zijn. Toen de laatste mensen wegwaren, sloeg het meisje een verstopt paatje tussen de struiken in. Daar wachtte ze even voor ze het pad afliep naar een reuzachtig meer. In het midden van het meer was een groot eiland, mensen sloten hun ramen en de laatste achterblijvers renden naar hun huizen. De zon verdween en het wateroppervlak kwam in beweging. Een aantal grote stenen verschenen aan het wateroppervlak en vormden een brug naar het eiland. Sky keek even om zich heen voor ze via de stenen naar het eiland ging. Eemaal op het eiland liep ze langs de oever naar een grote treuwilg die haar takken het water liet strelen. Sky ging tegen de sta zitten en keek naar het water dat zachtjes tegen de rotsen sloeg en een kabbelend geluid maakte.

Met zijn handen in zijn zakken liep een jongen door het -nu- lege park. Het enige wat je hoorde was het geluid van zijn voetstappen op de grond. Hij kwam tot stilstand voor een klein steentje en schopte het weg. Met een zucht keek hij naar het steentje , dat een paar meter verder tot stilstand kwam. Toen hij plots een parkwachter dichterbij hoorde komen , verstopte hij zich snel in de dichtsbijzijnde struiken. Muisstil zat hij op zijn knieën. Toen de parkwachter voorbij liep , hield hij zijn adem in. De man voor hem scheen even met zijn zaklamp op de struik waar hij net achter zat en kwam dichterbij. De jongen , genaamd Kai , dook inelkaar, waarna hij gespannen afwachtte. De parkwachter veranderde plots van gedachte en liep gewoon verder. Opgelucht haalde Kai adem, waarna hij recht stond. Hij keek even rond en zag toen , dat er een paadje achter hem liep. Nieuwsgierig als hij was , volgde hij het paadje , totdat hij bij een imens meer aankwam. Het eerste wat hem opviel, was dat er een meisje in een witte jurk , tegen een grote treurwilg aanzat. Op een rustig tempo liep hij de brug over en bleef hij aan het eind staan. "Hi." begroette hij haar , waarna hij een paar stappen dichterbij kwam.

Een stem klonk, Sky keek op en zag een jongen 'Hallo' zei ze 'Moet jij niet thuis zitten?' vroeg ze terwijl ze opstond en de jongen bekeek. Ze liep even een rondje om hem heen voor ze terugliep naar de boom. Ze leunde met haar rug tegen de boom en keek naar de jongen, ze had een vreemd gevoel bij hem... Ze was in ieder geval niet verliefd, dit was anders. De draak diep in haar riep dat ze weg moest gaan maar Sky bleef, waarom zou ze weggaan? Tenslotte wachtte ze nog op antwoord. Sky keek naar het water en de witte vlek die erop draaf, het was de reflectie van de maan. Ze keek omhoog naar de maan, deze was halfvol of halfleeg... Het lag eraan hoe je het bekeek. Sky glimlachte en keek naar de jongen 'Mijn naam is Sky' zei ze, de draak in haar sloeg haar zowat: Stom, waarom geef je geen valse naam op?! Waarom je drakennaam?

"Ik leef zowat overal." grinnikte Kai terwijl hij naar het meisje keek , dat een rondje rond hem heen liep om daarna terug naar de boom te gaan en er tegenaan te leunen. De fenix diep van binnen wou zijn vleugels uitslaan, maar Kai onderdrukte hem. Hij wist niet of dit meisje ook een mytisch wezen was en als hij nu in een fenix zou veranderen , dan wist de hele wereld ineens dat de wezens nog bestonden en onder de mensen leefden. De wind blies zijn haar een beetje voor zijn gezicht , maar dat maakte hem niet zo veel uit. Hij volgde de blik van het meisje naar de maan en lachte even. De maan , hij vond het altijd al een raar verschijnsel. Toen het meisje naar hem glimlachte , glimlachte hij even kort terug.
"Mijn naam is Sky." stelde ze zichzelf voor. "Kai.' stelde hij zich daarna zelf voor. De fenix in hem maakte een arendsgeluid en Kai zuchtte. 'Nee , vandaag niet.' dacht hij in zichzelf , waarna hij naar het water liep en op zijn knieën ging zitten. Zijn handen vouwde hij tot een kommetje , en hij dronk wat van het water.

Sky keek naar de jongen die zichzelf als "Kai" had voorgesteld terwijl deze dronk. Ze vroeg zich af of deze jongen wel echt een jongen was... Ze kon het niet vragen, stel dat hij het wel was. Sky ging weer in het gras zitten en leunde met haar rug tegen de stam van de boom.
Een nomale jongen drinkt meestal niet uit een meer...
Misschien is deze gewoon anders.
Sky schudde haar hoofd om haar gedachte op een rij te krijgen. De maan verdween even achter de wolken. Het zou fijn zijn iemand van haar eigen soort te vinden
Ik vraag het hem gewoon....
NEE! Dan vermoed hij misschien iets.
Ja "misschien" ja, stel dat hij ook een mythiesch wezen is.
Stel dat hij dat niet is. het is te gevaarlijk!
Sky zuchtte, de draak binnen in haar was miljoen jaar oud vanaf de buitenkant leek ze meer een jaar of twintig. Ze wou weer vliegen zoder bang te zijn betrapt te worden maar daarvoor moest ze tot s'nachts wachten als het erg bewolkt was. Dan kon ze boven de wolken vliegen en even alles vergeten...

Een ander meisje betrad de poorten van het park, de avondklok was al een tijdje geleden gegaan maar dat maakte haar niets uit. Ze liep wat door het park, haar voetstappen waren licht en het schelpengrind kraakte zacht onder haar voeten. Na een paar minuten kwam ze in het hart van het park terecht waar een groot meer lag.
Het stenen pad was nog nat en in de modder waren voetstappen gegrift die nog maar heel kort geleden waren gezet.
Toen het meisje over het pad naar het eiland liep merkte ze een paar stemmen op, ze liep naar de andere mensen,
huiverig was ze wel maar dat maakte nu niets uit. 'Hallo' zei het meisje zacht en keek de twee aan...

Kai keek even naar zijn weerspiegeling in het water en stond toen op, waarna hij zich naar Sky draaide. Ze zat hoofdschuddend tegen de boom aangeleund. "Is er wat?" vroeg hij vriendelijk , terwijl hij rustig naar haar toe liep en op een meter afstand van haar verwijderd op het gras ging zitten. Hij plaatste zijn handen achter zijn rug als een soort van steun en hij gooide zijn hoofd in zijn nek. De maan was even verdwenen , maar de sterren schenen nog even fel als altijd. De fenix binnenin hem wou nog steeds zijn vleugels uitslaan , om boven het wolkendek te kunnen vliegen. Maar dat kon Kai niet doen , er zat namelijk een meisje bij , waarvan hij niet wist of zij ook een mytiesch wezen was.
""Vraag het gewoon.
Nee, wat als zij geen wezen is?
Dan zeg ik gewoon dat het een grap was.
Je weet hoe gelovig mensen zijn , een woord en heel de stad weet het.
Ik kan haar toch wel wat wijs maken?
Ach , doe wat je wilt.
Kai was diep in discussie met de fenix die in hem schuil hield. Net toen hij de vraag wou stellen , hoorde hij een zachte 'hallo." Kai's aandacht ging van de sterren , naar het meisje dat hun twee aankeek. "Hi." begroette hij haar met een glimlach waarna hij zich op zijn rug liet vallen , met zijn handen op zijn achterhoofd.

Saphira's ogen glinsterde bij het sterrenlicht en het leek net alsof er vlammen in haar ogen danste, terwijl Saphira de jongen had begroet keek ze naar het andere meisje 'hallo' zei ze ook tegen haar. 'Wat is je naam?' vroeg Saphira weer aan de jongen die voor haar stond, die jongen doet vreemd... alsof... nêh vast niet er kunnen niet zo veel mythiesche wezens bij elkaar zijn! Dacht ze en keek de jongen diep in zijn ogen, waarschijnlijk zou hij zijn gezicht afwenden maar Saphira keek goed ja! dacht ze hardop chips! ik hoop niet dat hij dat gehoord heeft! dacht ze en keek toen naar de lange takken van de wilg die langzaam heen en weer werden gewiegd door de wind...

Sky lachte waterig 'Nee er is niets' ze hoorde een tweede stem ze keek op. Sky zag een meisje 'Hallo' antwoordde ze. Ze kon nu niet meer liegen over haar naam omdat ze die al aan de jongen had verteld 'Mijn naam is Sky, aangenaam' zei Sky vriendelijk.
"Vraag het gewoon en als ze nee zeggen dan verbrand je hen gewoon levend, niemand die het merkt...
Oh doe niet zo stom, tegenwoordig kunnen ze veel met de technologie!
Als ik het stof in het meer blaas dan is er geen bewijs meer dat ze ooit hebben bestaan.
Misschien maar misschien zijn ze gewapend."
Sky kapte de discussie met zichzelf af en glimlachte gewoon.
"Wat ben je toch doorzichtig"
Ze ging er maar niet op in, het gras kietelde haar benen en armen door de zachte bries. De maan kwam weer tevoorschijn achter de wolken en liet het park baden in een ziver achtig schijnsel.

"The name's Kai." stelde hij zich beleefd voor aan het meisje. "And yours?" vroeg hij daarna terwijl hij zich weer rechtop stelde. Lui op je rug liggen was voor tijden dat je alleen was, niet als er mensen bijwaren. Hij trok wat gras uit de grond en hield het in zijn vuist. Zijn hand warmde hij op totdat het gras was verbrand. Hij opende zijn hand en een kleine rookwolk steeg op. Toen hij doorhad wat hij deed smeet hij het hoopje as snel weg en legde hij zijn handen op zijn schoot.
"Whoeps
Ja heel slim hoor , hoop nu maar dat niemand dat had gezien.
Nou en , dan zeg ik wel dat ik met een aansteker bezig was.
Een "in je hand ingebouwde aansteker?" slim hoor.
Kai rolde met zijn ogen en wreef toen met zijn hand door het gras waarna hij kort naar de twee meisjes keek. Hij voelde zich raar bij hun twee. Nee, hij was niet verliefd , maar de fenix in hem wou plots al te graag naarbuiten , zomaar , zonder reden.

Sky rook verbrand gras, ze keek naar Kai hij gooide net iets wat leek op as weg.
"Zou hij? Ik moet het vragen!
Die andere meid is erbij! Waag het niet."
Sky ging rachtop zitten, ze keek naar het andere meisje. Had die het ook gezien? Sky voelde dat een van hen -en dan niet zijzelf- een magishe kracht had. Ze moest het gewoon vragen. Sky stond op 'Kai kan ik je even onder vier ogen spreken?' vroeg ze hem. Ze wenkte hem en liep een eindje van de wilg weg zodat het andere meisje hen niet zou horen.
"Wat doe je?! Ben je gek geworden?
Je zag het zelf, hij heeft krachten. Ik voel het!"
Sky draaide zich om en wachtte even op Kai.

Bomen waren een perfecte plek om je in te verstoppen als je iemand wilde bespioneren. Niet dat ze dat aan het doen was. Nee, ze zat gewoon rustig in deze boom toen die andere mensen erbij gingen staan en stonden te kletsen. De nieuwsgierigheid was gewekt van de jonge ninja die in de boom zat. Haar donkere ogen keken de drie onderzoekend aan. Of ze krachten hadden, net als zij, wist ze niet zeker. Maar vooral de jongen met de helder rode ogen trok haar aandacht. Nadat hij een bolletje as weggooide vond ze dat ze genoeg had gezien en sprong uit de boom. Keurig op haar voeten landen ze op de grond. Haar scherpe donkere ogen keken de mensen aan, keurend. Ze voelde zich de jongste, wat ze lichamelijk ook was. Ze zag er niet ouder dan 16 uit. Terwijl ze al ruim 200 jaar leefde. Ze voelde het water in het gras onder haar blootte voeten, maar ze hielt het buiten zinnen om er het te bevriezen. 'Wie zijn jullie,' Zei ze met een rustige stem. Haar hand gleed naar haar schede, waar haar samoerai zwaard inzat.

Kai keek op toen Sky zei dat ze hem even onder vier ogen wou spreken. "Oke is goed." zei hij terwijl hij rechtstond en zijn handen aan zijn broek schoonvoog.
"Zie je nou wel , ze heeft het gezien." brulde de fenix tegen hem , maar Kai negeerde het. Hij keek even naar het meisje en draaide zich toen om om Sky te volgen.
"Blijf staan" beval de stem , maar Kai bleef doorlopen. Toen hij bij Sky aankwam , keek hij haar nieuwsgierig en een beetje nerveus aan. Stel dat ze het had gezien , dat ze alles zou doorvertellen. "Wat is er?" vroeg hij kalm.
Toen een figuur uit de boom kwam gesprongen, zette hij een stap achteruit. "Wie zijn jullie?" vroeg haar rustige stem.
Kai zuchte , drie keer zichzelf voorstellen werd teveel. "Kai." zei hij wat nors terwijl hij naar haar hand keek die naar een samoerai zwaard gleed.
"Ik zei toch dat het een slecht idee was." zei een plagerige stem vanbinnen.
"Zwijg toch" gromde hij terug.
Hij bekeek het meisje even van kop tot teen , die er uit zag als een ninja. "Indrukwekkend." mompelde hij onverstaanbaar tegen zichzelf.

[inspiratieloos _o_ ]

De donkere ogen van Avani scheerde naar de jongen. Die was er blijkbaar niet blij mee dat zij er was. Ach ja, jammer dan. 'Sivia,' Antwoorden ze rustig. Ze gebruikte nooit haar echte naam, pas als ze iemand zeker vertrouwde. Maar deze figuren... leken haar niet zo te vertrouwen. Met haar hand had ze het gevest van het zwaard al vast, maar ze trok hem nog niet uit de schede. Ze voelde hoe de rode ogen van Kai over haar lichaam gingen. "Indrukwekkend." Hoorde ze hem zacht zeggen. Door haar Ninja training had ze haar gehoor en de rest van de zintuigen verscherpt, en kon ze de zachtste dingen horen. Het kleinste deeltje zien en het zwakste geurspoor volgen. Ze glimlachte en zei, 'Dank je.' Maar verder reageerde ze nergens op. Ze voelde hoe de draak binnen in haar het waagde om naar buiten te komen. Ze haalde rustig adem, in via de neus, uit via de mond. Ze voelde het beest kalmeren. Gelukkig, ze moest hem in de hand houden totdat ze zeker wist dat deze mensen ook krachten hadden.

Sky zuchtte, niet erg uitgebrijd ofzo ze haalde gewoon diep adem 'Als je daar al de hele tijd zit zou je moeten weten wie ik ben' zei Sky ook zij ging haar naam nu niet meer te vaak noemen. Ze keek even naar Kai 'Ik wou je iets vragen...' zei ze. Maar omdat het ninjameisje erbij was zou ze het misschien later doen. Ook dit meisje was anders, Sky wist zeker dat ze ouder was. Ze hield haar leeftijd al niet meer bij vanaf haar honderste. Van binnen was ze nu al een paar miljoen jaar oud. Ze wist het niet eens misschien was het ondertussen wel een paar miljard....

Hij glimlachte even waterig naar Sivia toen ze hem bedankte. Had ze het dan gehoord ? Hij richtte zich weer op Sky."Vraag maar." zei hij ietwat droogjes tegen Sky. 't boeide hem nu even niet dat ze wisten dat hij een fenix was of niet. Hij had zo'n voorgevoel dat de drie meisjes ook krachten hadden. Hij keek ze even alledrie aan en hij keek het "nieuwe" meisje even recht in haar ogen aan. Snel wendde hij zijn blik af om naar de boom te staren.
Vanbinnen voelde hij de fenix wilder worden , hij wou er uit. "Nee." gromde hij gedachten naar zichzelf/de fenix. De fenix luisterde niet en Kai's lichaam had een abnormaal hogere temperatuur dan een normaal mens. Alleen zweette hij niet. Kai kon de fenix nog net onderdrukken.

'Ik ben er ook een' zei Sky, ze bedacht zich. Ze zou geen vraag stellen maar de zin zeggen die een mythis wezen zou begrijpen terwijl een mens zou antwoorden met: Je bent ook een wat? Zo verraadde ze zichzelf niet tegenover een mens en kon ze het toch vertellen. Sky keek de jongen aan met haar blauwe ogen. Als je goed keek zag je de draak binnenin haar, de miljoenen jaren oude witte draak... De wind deed haar haren bewegen en het spiegelgladde meer rimpelen.

(ik heb een computer kunnen scoren hier in deventer! ik zal niet heel lang online zijn maar even dat jullie het weten)

Saphira was even weggedroomd maar had het hele gesprek gehoord 'ik ook' zei ze zacht.
'Mijn naam is trouwens Saphira' Zei ze en bedacht zich toen dat dat haar schuilnaam niet was! Aangezien de jongen nu bezig was met het witharige meisje draaide ze zich om naar Avani 'hallo' zei Saphira en keek Avani met haar diepblauwe ogen aan...
Ze wou nu ook weleens weten hoeveel mythiesche wezens hier waren

Kai grijnsde toen de twee meisjes zeiden dat zij 'er ook een' waren. ' Er zijn er dus meer." glimlachte hij , maar al snel richtte hij zijn blik op het ninja-meisje. "Ben jij er ook een?" vroeg hij wat droogjes aan haar. Ach wat maakte het toch uit. Als zij er geen was , dan waren ze hier met drie om haar te verslaan. Zijn hoofd veranderde in een arendskop en vleugels groeiden uit zijn rug. Zijn benen en voeten veranderden in klauwen en plots stond een vuurrode fenix voor de meisjes. "Dat duurde lang." grinnikte hij terwijl hij even zijn vleugels ontplooide. Hij keek ze alledrie aan, misschien zouden zij nog wel in hun mytische vorm veranderen. Hij grijnsde.

Sky grijnsde, het ninja meisje maakte ook haar niet zo veel uit. Twee grote witte vleugels groeiden uit haar rug en vauwden zich om de jonge vrouw in de witte jurk. Met een lichte windvlaag opende ze haar vleugels en hief haar kop. Binnen een paar seconde was ze geheel getransvormeerd tot een grote witte draak. Ze stond onder de wilg zodat de mensen die toevallig tussen hun gesloten gordijnen heen gleurden haar toch niet zagen. Sky vauwde haar vleugels 'Aangenaam Fenix' zei ze rustig.

'ach waarom ook niet' Zei Saphira en veranderede langzaam in een grote blauw/grijze draak. Saphira schoot de lucht in 'het word al laat... ik ga maar es een plek zoeken om te slapen' zei ze en vloog weg 'als jullie ook nog een plek zoeken kunnen we de nacht samen door brenegen als jullie willen!' riep ze nog en en vllog even een stukje vooruit.

(geen inspiratie)

Kai zette een paar stappen achteruit toen Sky en Saphira allebei in een draak veranderde.
"Whow, nu voel ik me wel een stukje kleiner hoor." grinnikte hij terwijl hij opsteeg om toch nog een beetje boven de draken uit te komen. Vlammen liepen over zijn vleugels en zijn ogen waren nog roder dan ervoor. Hij hield zijn blik op het ninja-meisje Sivia. "Gegroet draak." zei hij kalm tegen Sky.

(Echt heel zwaar inspiratieloos '-' )

Sky grijnsde 'Gegroet en tot weerziens' Sky kwam onder de boom vandaan. Het begon bewolkt te worden, dat was perfect om te vliegen. Niemand zou haar schaduw over de gebouwen zien glijden, niemand zou haar witte schubben zien... Sky knikte naar Saphira 'Tot weerziens' herhaalde ze vlak voor ze met haar vleugels sloeg en geruisloos opsteeg. Eemaal in de lucht verdween ze al snel achter de wolken.

Saphira knikte en steeg ook op 'tot de volgende keer' riep ze naar kai en schoot weg tusend de wolken en de jongen bleef alleen achter op het eilandje

(sorry no inspiration)