Tijdelijk onderkomen

Fry liep rustig door het verlaten huis, tot ze bij 'haar' kamertje aan kwam, ze was neit vanplan hier voor eeuwig te blijven... Rustig keek ze om zich heen, naar de kadootjes en het geld dat ze de laatste tijd had gekregen van jongens. Vanacht had iemand haar uiteten genomen, het was handig want dan hoefde ze zelf geen eten meer te kopen en was ze niet meteen blut. Rustig liet ze zich tegen de muur aan zakken en nam haar faforiete form weer aan, de form van een 15 jarig meisje met een zwart shirt en een weide spijkerbroek. Haar blauwe ogen flitsten even rond de kamer, maar er leek niemand anders te zijn en ook niemand geweest te zijn. De muren waren kaal en er zaten bruine vlekken op het behang, sommige stukken lieten al los en de vloer onder haar was amper een vloer te noemen. Ze moest over balken lopen om aan de andere kant van de kamer te komen omdat er in het midden van de kamer een groot gapend gat zat.

Met machtige vleugelslagen vloog Neora hoog boven de stad, niemand keek tegen woordig meer omhoog, de Homo sapiens keken tegenwoordig niet verder dan hun neus lang is, Neora verachtte hen, en ze zou nooit maar dan ook nooit in een van hen kunnen veranderen. Neora begon te dalen, meestal ontweek ze toch de mens ondanks dat ze niet bang voor hen was, maar gelukkig wist ze wel een aantal plekken waar bijna geen mensen kwamen, en daar voelde ze zich toch wel iets veiliger.
Zacht kwamen haar klauwen op de zanderige grond neer en ze liep naar een van de verlaten huizen toe en gaf een flinke duw tegen de deur die daarna open zwaaide. Neora liep over de deur heen en zocht ergens een kamertje in het huis op waar de griffioen zich oprolde enm langzaam in slaap viel.
Na een korte tijd werd Neora echter al weer wakker, wie durfde haar wakker te maken? Neora hief haar kop op en stond op terwijl ze verbaasd naar het meisje kek dat bij de deur post stond 'Wie ben je?' vroeg Neora sisend terwijl ze het meisje scherp in de gaten hield.

Saire was wat aan het rond lopen door de straten, ze liet de zon op haar mensenlichaam. Toen opeens een schaduw over de straten gleed, Saire lette er niet op maar toen de schduw zich boven haar bevond keek ze op. Een griffioen, wat doet die hier zo in het openbaar? dacht Saire. Haar zintuigen waren mischien beter dan die van mensen, want ze zag dat de mensen de griffioen niet zagen of hoorden. Saire liep zo snel ze maar kon de griffioen achterna, ze vloog liever maar dat zou teveel opvallen. Toen de griffioen landde verstopte Saire zich achter een huis. Ze sloot haar ogen. Ze las de gedachten van de griffioen. Haar naam was dus Neora en zo te zien had ze een meisje een vraag gesteld. Het meisje had de naam Fry en zij was een hippogrief. Saire vond het zo handig dat ze gedachten kon lezen. De griffioen hield duidelijk niet van mensen, dus Saire veranderde in een roze draak. Haar eigen lichaam vond ze het leukst van al. Ze vloog op en ging langs een gat aan de zijkant van het huis naar binnen. De deur was te klein dus ze maakte gewoon een gat. Dat gaf een luide knal maar Saire maakte haar daar geen zorgen over. Ze zag de Neora en Fry en ze zei: "Hallo Neora, hallo Fry hoe gaat het met jullie.". Haar roze schubben waren redelijk fel door de zonnestralen die erop weerkaatste."Je bent wel redelijk onhandig hoor, Neora. Ik zag je van een kilometer afstand." Zei Saire grijnzend. Ze hing gaan zitten terwijl ze wachtte op hun antwoord.