De Openplek in de Vijver

Een meisje, gekleed in een ninja pak liep langs de vijver in het park. Haar ijsblauwe ogen keken naar het water. Daarna zochten ze de omgeving af. Het was nacht, de volle maan stond hoog boven de bomen. Er was verder niemand in het park te vinden. Gelukkig maar. Het meisje liep iets naar achteren. Nam een aanloop en sprong met een salto in het water. Onder het draaien van de salto veranderde ze in haar drakenvorm. Haar lichaam veranderde, werd langer, twee ijsvleugels groeide uit haar rug. Haar ogen werden verdeeld in vier kleine bolletjes aan elke kant. Haar huid werd schubbig, helemaal van kristal. Ze landen in het water en zwom ervan door. De vijver was dieper dan je zag, bijna bodemloos, maar als je maar ver genoeg door zwom kwam je uit bij een grot. De draak zwom erin, draaide zich om en verzegelde de ingang met ijs. Daarna zwom ze verder, en verder, en verder. Totdat ze bij een open plek uitkwam. Ze sprong uit het water, veranderde weer terug en landen op de grond. Het samoeraizwaard op haar rug glom in het maanlicht. Toh was het verbazingwekkend warm op deze plek. Ze liep naar een altaar dat in het midden stond, knielde ervoor neer en bad naar de goden.

De hitte kwam niet door de zon of een verwarming, Sinder was tussen de bomen zijn vuursturen aan het oefenen toen hij water hoorde spatten. Onmiddelijk veranderde hij in een mens en keek tussen de bomen door. Hij zag een draak in een jonge vrouw veranderden "Er zijn er dus echt meer..." Hij kwam achter de boom vandaan en maakte zich los van de schaduwen 'Hallo" zei hij. Zijn ogen waren als honing, oranje goud. Het waren beslist geen mensenogen... Hij gebruikte altijd de smoes dat hij lenzen droeg als mensen erom vroegen. Sinder bleef staan en wachtte, als deze vrouw hem niet in de buurt wou hebben dan kon hij maar beter op een afstandje wachten tot ze liet mereken wat ze wel of niet wou.

De oren van Avani stonden gespitst, zoals altijd als ze met haar meditatie bezig was. Ze vlocht haar handen ineen en ging zitten. Ze vouwde haar benen in een lotushouding en bleef kalm zitten. Toen ze een ander mens oppikte deed ze niet eens haar oog open. 'Wat moet je op deze heilige plek,' Siste ze. Niet kwaad, maar om de rust te bewaren. Ze had deze plek altijd als heilig beschouwd, en volgens de oude legende van de ninja's was hier ooit de eerste mens geweest die had ervaren om in een mythisch wezen te kunnen veranderen. Ze stond met een vloeiende beweging op en keek de jongen strak aan. 'Nou?' vroeg ze daarna.

Sinder keek even om zich heen, hij zei niets maar zijn lichaam gloeide een beetje oranje goud. Zijn ogen lichtte even op voor er vleugels verschenen, zijn hoofd veranderde zijn lichaam alles... De Griffioen zwiepte met zijn staart en vauwde zijn vleugels 'Ik ben hier wel vaker' zei hij rustig. Zijn stem klonk zacht maar zeker, hij hief zijn kop in de lucht 'Ik weet wat je bent, ik zag het. Daarom weet ik dat ik je kan vertrouwen op dit gebied. Mijn naam is Sinder' hij knikte kort als begroeting. Sinder zette en stap achteruit zodat hij half verdween in de schaduwen.

De donkere ogen van Avani vernauwde zich toen de jongen in een Griffioen zag veranderen. Ze gromde zacht, dierlijk. Haar lichaam rekte zich uit, haar huid veranderde in kristallen schudden. Ze kreeg vier ogen aan elke kant. Een lange vliegende ijsdraak hing rustig op en neer deinend in de lucht. 'Jij weet wat ik ben, en ik weet wat jij bent,' Zei ze rustig. Haar stem was zwaarder geworden, maar klonk nog altijd zacht en zelfverzekerd. Ze snauwde nog net niet. Iets wat uitzonderlijk voro haar was. Ze snauwde meestal iedereen af.

{Korte post, drukte >>]

Sinder knikte alleen, hij was niet echt van de woorden 'Mag ik nu misschien vragen wie je bent?' hij ging zitten en keek op naar de draak. Dit soort had hij nog nooit gezien maar eens moest de eerste keer zijn... Het enige wat er aan hem hetzelfde was gebleven waren zijn ogen: Goud oranje. De nacht had een deken over de stad geworpen, een deken vol gaatjes. Kleine fonkelende gaatjes.

De ijzige gloed die van Avani af kwam, was een teken dat ze de ijs krachten beheerste. Toch had ze ook vuur in haar elementen pakket. Maar dat kon je zo snel niet aan haar zien. 'Mag ik nu misschien vragen wie je bent?' Hoorde ze. Ze knikte, maar vertelde niet haar echte naam. 'Ik ben Sivia,' Antwoorden ze rustig. Ze landen op de grond, die meteen helemaal bevroor. En ook het meertje waar ze uit was gekomen werd een ijsspiegel.

Sinder zag alles bevriezen, dankzij zijn vuurkrachten bleef het ijs bij hem weg waardoor er een kring van onbevroren grond om hem heen bleef. Sinder klikte met zijn snavel 'IJs' zei hij zacht. Sinder stond weer op maar bedacht zic en ging weer zitten 'aangenaam' mompelde hij als antwoord. Hij had het iedee dat de draak loog maar dat waren zijn zaken niet, het ging hem toch niet echt aan. Hij wist even niet zo veel te zeggen dus zei hij niets. Sinder was niet zo nieuwschierig gebouwd. Hij sloop liever door dromen van mensen om ze in nachtmerries te veranderen...